Autorytety z dziedziny wychowania przedszkolnego i dydaktyki ogólnej rekomendują program Przedszkoli Ciuchcia Puch Puch
Program przedszkola Ciuchcia Puch Puch jest zgodny z rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 lutego 2017 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz podstawy programowej kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej, w tym dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły I stopnia, kształcenia ogólnego dla szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla szkoły policealnej (Dz. U. 2017 r., poz. 356). Uwzględnia pełny rozwój osobowości małego dziecka: intelektualny, fizyczny, społeczny i twórczy.
Celem naszego przedszkola jest wychowanie młodego człowieka:
● szczęśliwego,
● pełnego pasji w poznawaniu świata i otaczającej rzeczywistości,
● samodzielnego i zaradnego,
● troskliwego, odpowiedzialnego za siebie oraz otoczenie,
● otwartego na kulturową odmienność,
● który ma poczucie sprawczości, wyznacza własną drogę do realizacji celu i nią podąża,
● przygotowanego na najwyższym poziomie do kolejnych etapów edukacji.
Autorski „Program Wychowania Przedszkolnego Ciuchci Puch Puch” został opracowany przez najlepszych pedagogów przedszkoli Ciuchcia Puch Puch pod kierunkiem doświadczonego specjalisty ds. dydaktyki i wychowania – Alicji Dorozińskiej. Jego głównym celem jest jak najlepsze przygotowanie dzieci do podjęcia nauki w szkole, dlatego został wzbogacony o nowatorską metodę nauki czytania i pisania prof. Bronisława Rocławskiego „Glottodydaktyka” oraz „Dziecięca matematykę” prof. Edyty Gruszczyk-Kolczyńskiej. Nastawiony na wszechstronne wspomaganie rozwoju dziecka, rozwija jego naturalne zdolności, talenty i predyspozycje. Nasz program został pozytywnie zaopiniowany przez prof. nzw. dr hab. Annę Klim-Klimaszewską, autorytet w dziedzinie wychowania przedszkolnego, oraz prof. nzw. dr hab. Barbarę Sitarską, specjalistę ds. dydaktyki ogólnej.
Treści programu obejmują następujące obszary:
● Edukacja emocjonalno-społeczna
Nauczyciele korzystają z najnowszej wiedzy psychologiczno-pedagogicznej uwzględniającej najnowsze teorie i koncepcje:
„Wychowanie bez porażek” Thomasa Gordona oraz „Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły” Adele Faber i Elaine Mazlish – metody komunikowania się, które pozwalają dziecku stać się bardziej samodzielnym i odpowiedzialnym. Wpływają pozytywnie na kształtowanie poczucia własnej wartości i akceptacji samego siebie. Uczą skutecznego przekazywania informacji w relacjach dziecko – dorosły, rozumienia dziecka, jego uczuć i potrzeb, aktywnego słuchania, a także budowania silnych więzi emocjonalnych.
„Nonviolent Communication (NVC)” Marshalla B. Rosenberga – czyli porozumienie bez przemocy, nazywane również językiem serca. Opiera się na obserwacji i rozpoznawaniu potrzeb i uczuć – swoich i drugiej osoby, oraz na otwartym ich wyrażaniu.
Poglądy i teorie Jespera Julla – przede wszystkim te odnoszące się do przyjaznego, pełnego szacunku wspierania dziecka, bycia z dzieckiem w otwartym dialogu uwzględniającym pragnienia, marzenia i potrzeby zarówno dziecka, jak i osoby dorosłej.
Poglądy i teorie Marii Montessori i Reggio Emilia – w zakresie budowania otoczenia edukacyjnego wspomagającego rozwój dziecka oraz dialogu pedagogicznego dziecko-dorosły („pomóż mi zrobić to samemu”).
Założenia Billa Rogersa – w zakresie skutecznego nauczania i kierowania zachowaniem.
„Glottodydaktyka – nauka czytania i pisania” prof. Bronisława Rocławskiego.
„Dziecięca matematyka” – edukacja matematyczna prof. Edyty Gruszczyk-Kolczyńskiej.
„Neurodydaktyka” – nauczanie przyjazne mózgowi; bazujące na ciekawości poznawczej dzieci w oparciu o aktywności i emocje. Pokazuje, jak ważna jest sprzyjająca uczeniu się atmosfera. Skłania do samodzielnego poszukiwania wyjaśnień i rozwiązań. Stawia na indywidualizację procesu nauczania.
Program kształcenia artystycznego – rozwija wrażliwość oraz zdolności twórcze i ekspresyjne.